Met mijn handen in de stront...
... tussen bladeren, takken, gras en ja, koeienpoep. Een grote hoop mag omgekeerd worden. Gereedschap is niet voor handen voor iedereen. Dus gebruik ik mijn twee handen.
Rene, uit het NL-team, is hier in Uganda om de mensen mee te nemen in een nieuwe manier van farming. Ik ben reuze geïnteresseerd. En ik ben enorm verrast van de paar lessen die ik bijgewoond heb.
Ik graaf met mijn handen in de berg. ‘Au’.. het is heet...
Verbaast trek ik mijn handen terug? Heet?
Vorige week hebben we een bodem van kruislinks geplaatste takken gemaakt. Hierop gedroogd gras, groen gras, koeienpoep, wat zand van een termietenheuvel. Water erover heen. Dit een aantal maal herhaald. Met plastic afgedekt en nu is het tijd om de stapel te keren.
Met mijn handen is het niet mogelijk. Het is deze week flink gaan broeien in deze berg vol natuur. Het proces heeft zijn werk gedaan!
Vol verbazing sta ik hiernaar de kijken. Geen euro, geen shilling betaald, en nu vruchtbare compost... Oké, we moeten nog zo’n 8-10 weken wachten en iedere week de berg keren, maar dan is het ook klaar voor gebruik.
Ondertussen zijn er al twee andere composthopen gebouwd bij de deelnemers van de lessen over farming. Wat een veelbelovend resultaat van de lessen. Ik kijk er naar uit om de positieve verhalen te horen over het effect hiervan op de oogst. Wat zou het geweldig zijn als er betere oogsten komen zodat de families beter in staat zijn zichzelf te onderhouden.
En straks, als ik weer thuis ben, dan ga ik ook beginnen met mijn eerste composthoop en het aanleggen van een groentebed met voeding voor 6 jaar.