Nog 7 nachtjes slapen...
Bijna zitten mijn 4 ½ week in Nederland erop. Vrijdag stap ik weer in het vliegtuig. Met twee volle koffers, mijn hart vol van warmte van alle ontmoetingen.
Terug naar... huis.
Ja, zo voelt het voor mij. In Uganda in mijn huis en thuis. Daar waar ik woon, waar ik leef, waar ik werk.
Ik heb niet echt vakantie gehad, eh... genomen. Er was nog zoveel te doen hier. En ja, dat heeft mijn tank ook weer gevuld.
Ik stapte het Nederlandse leven makkelijk binnen. Gelukkig, ik weet wat een cultuurschok is, dat het tijd en emoties vraagt. Die tijd had ik niet ingepland in deze Nederlandse tijd. Heerlijk dat dat ook niet nodig was.
Tuurlijk is het soms confronterend om hier te zijn. Een douche... makkelijk mijn haren kunnen wassen. Warm water uit de kraan. Altijd stroom en dus licht. Een toilet in huis. Niet 80 meter hoeven wandelen naar het toilet.
Ga ik een omgekeerde cultuurschok doormaken, aankomende zaterdag? Ik weet het niet. Ik weet dat het kan komen. Maar hoe de tijd in Nederland is geweest, geeft mij vertrouwen dat ik het Ugandese leven ook weer makkelijk kan oppakken.
Het was genieten hier van de kookkunsten van mijn moeder, op koningsdag naar de aubade. Even op de fiets door de polder naar Amersfoort. Mooie fietspaden, wegen zonder kuilen. Spakenburgse koeken, de vele liters thee die ik gedronken heb met familie en vrienden.
Ja, het was goed om hier te zijn en het is goed om weer terug te gaan.
Daag Nederland!