Corona Coupe
Eindelijk mag ik weer naar de kapper. Januari was de laatste keer en voordat ik een nieuwe afspraak kon maken was de quarantaine daar. 65 dagen zat ik op de compound. Mijn werk is buiten de compound. Dat was even schakelen. Daarna mocht ik weer met de auto rijden, maar de kappers waren nog steeds gesloten.
Tot nu... hoera, eindelijk de gelegenheid om centimeters van mijn corona coupe te laten knippen. Het haar is zwaar en is zo warm in mijn nek. En dan het auto rijden. 27 graden, geen airco, dus alle raampjes open. De haren ontnamen mij het zicht.
Woensdagmiddag kan ik komen... mondkapje: daar ben ik al aan gewend. Zodra ik de compound verlaat heb ik deze voor. Als ik een winkel of café binnen stap: de sanitizers staan klaar. Zo ook bij de kapper. Voordat ik maar een voet over de drempel kan zetten worden mijn handen bespoten. En of ik even wil gaan zitten want ook mijn voeten moeten gesprayd worden. Mijn voeten?! Ik kom voor de kapper, niet voor de pedicure (ook in dezelfde ruimte). Ik kom er niet onderuit, schoenen uit, sprayen, schoenen aan.
Nu mag ik de zaak betreden. Ik weet niet hoe het in Nederland eruit ziet op dit moment. Maar tussen elke kappersstoel was een doorzichtig plastic gordijn opgehangen.
Mijn kapper draagt een haarnetje, mondmasker, plastic handschoenen en een plastic schort. Voel me bijna schuldig dat ik kom om mijn haren te laten knippen.
De kam wordt gepakt... fffsst... eerst onder de sanitizer en dan door mijn haar. Ik kreeg het gevoel dat ik enorm besmettelijk zat te zijn, daar in mijn stoel.
Op een gegeven moment begint de strijd met de elastieken van mijn mondkapje. De kapper zegt: ‘Doe maar af.’ Ik leg het op de plank voor mij. Meteen wordt de sanitizerfles gepakt en wordt er gespoten op mijn mondkapje.
Na een half uur heb ik weer mijn korte-koppie-coupe terug. Heerlijk, niet meer dat gewicht in mijn nek.
Bij het afrekenen wordt er 5.000 UGX extra in rekening gebracht. Tja... corona. Of ik nog even mijn naam, telefoon, woonplaats en de tijd wil registeren. Stel dat iemand besmet was...
Dan loop ik de zaak uit. Ik zucht. Missie geslaagd, maar ik ga liever in ‘gewone’ tijden naar de kapper.